Jak izolować podłogę w domu energooszczędnym?
Głównym zadaniem podłoża, na którym spoczywa podłoga, jest- poza przejmowaniem działających na nią obciążeń statycznych i dynamicznych oraz przenoszeniem ich na grunt, ochrona domu przed wilgocią. Odbywa się to bezpośrednio, gdy podłożem jest właśnie grunt lub pośrednio, w przypadku, gdy na gruncie wylane jest podłoże betonowe lub znajduje się konstrukcja stropu. Odpowiednia izolacja w domu energooszczędnym ma więc zasadniczy wpływ na komfort termiczny całego budynku. Wskutek zbyt słabej izolacji podłogi dochodzi do tego, że budynek traci miano energooszczędnego.
Wykonywanie podłogi na gruncie jest bardzo częstym zjawiskiem w przypadku domów energooszczędnych. Podłoga powinna zatem spełniać dwie zasadnicze funkcje bariery termicznej oraz hydroizolacyjnej. Ważne jest, aby na styku podłogi ze ścianami zewnętrznymi nie stawiać mostków termicznych. Warto pamiętać,że projektowanie podłogi na gruncie wymaga uwzględnienia kilku istotnych kwestii, a mianowicie:
- stosunku powierzchni podłogi do obwodu budynku
- warunków klimatycznych
- poziomu wody gruntowej
- rodzaju gruntu
Podłoga na gruncie musi składać się z kilku ułożonych na sobie warstw. Pierwszą warstwę tworzy podbudowa. Najlepiej, jeśli ma grubość 15-30 cm i składa się z zagęszczonego grubego żwiru. Warstwa ta charakteryzuje się dużą nośnością oraz przerywa kapilarne podciąganie wody. Można, choć nie trzeba, wyłożyć ją wytłaczaną folią kubełkową lub 5 – centymetrową warstwą zagęszczanego piasku. Kolejną warstwę tworzy izolacja przeciwwilgociowa, która pełni bardzo ważną funkcję. Najbardziej tradycyjnie buduje się jaz dwóch warstw papy ułożonej na lepiku. Nowocześniejszą metodą jednak są specjalne folie fundamentowe, wykazujące wysoką wytrzymałość. Brak izolacji przeciwwilgociowej może spowodować trwałe zawilgocenie, dlatego też ta warstwa jest tak ważna. Trzecią warstwę tworzy izolacja termiczna, która zbudowana jest z reguły albo z polistyrenu ekstradowanego, albo styropianu grubości 10-15 cm, rzadziej z keramzytu lub żużlu wielkopiecowego. Dalej dochodzi podkład podpodłogowy, zbudowany z betonu drobnoziarnistego od grubości 4 cm (wówczas musi on być koniecznie zbrojony) do 7 cm (wówczas bez zbrojenia). Mogą to być również suche podkłady z płyt OSB lub jastrychu gipsowego. W przypadku, gdy w grę wchodzi ogrzewanie podłogowe, są to akumulacyjne płyty betonowe grubości 12-20 cm. Kolejną warstwę tworzy posadzka. Ta wykonana może być z różnych materiałów, w zależności od wystroju wnętrza i przeznaczenia.
Wszystkie te warstwy, układane na izolacji termicznej, powinny być dylatowane. Jest to wskazane zwłaszcza przy podłogach z ogrzewaniem podłogowym. W domach nieposiadających podpiwniczenia doskonałą alternatywą do fundamentów klasycznych jest żelbetonowa płyta fundamentowa.
W domach energooszczędnych jednak najczęściej stosowana jest ogrzewana płyta fundamentowa. Płyta ta w ogóle nie musi być zagłębiona w gruncie. Zastosowanie takiej płyty ma wiele zalet, ponieważ daje możliwość wybudowania domu nawet przy wysokim poziomie wody gruntowej, a także na niejednorodnym podłożu o niewielkiej nośności. Poza tym podwójnie zbrojona płyta fundamentowa o grubości 12-20 cm, która ułożona jest na warstwie termoizolacyjnej ze styropianu i podłożu z zagęszczonego żwiru, jest wystarczająco wytrzymała i sztywna, aby układać ją nawet na gruntach wysadzinowych. Dzięki zastosowaniu ogrzewanej płyty fundamentowej roboty ziemne ograniczają się do usunięcia humusu oraz ułożenia i zagęszczenia warstwy drenażowej z pospółki, żwiru lub grubego piasku. Zaletą takiego rozwiązania jest również brak ścian fundamentowych oraz brak grzejników na ścianach i robót związanych z montażem tradycyjnej instalacji centralnego ogrzewania.
